Zo lekker! Je eet je lepel erbij op!
Op dit moment is de bevlogen Delftse luchtvaart- en ruimtevaarttechniekstudent Boyan Slat bezig met het opruimen van de enorme hoeveelheden plastic die als een soort plastic soep delen van de grote oceanen bedekken. In feite een soort drijvende vuilnisbelten, voor het eerst in 1997 ontdekt door kapitein Charles Moore midden op de Grote Oceaan. Volgens Slat zal het vijf jaar duren voordat één van de vijf van die grote ‘gyren’ is opgeruimd
Dat is natuurlijk allemaal prachtig, maar het zou beter zijn als er helemaal geen plastic meer weggegooid hoefde te worden, of gewoonweg minder plastic geproduceerd. Een briljant idee is in dat opzicht de uitvinding van de eetbare lepel door de Indiase onderzoeker Narayana Peesapaty. Hij bedacht een eetbare voedzame lepel. Deze smakelijke lepel is gemaakt van gierst, rijst en tarwemeel en komt in diverse smaken: suiker, gember-kaneel, gember-knoflook, komijn, selderij, zwarte peper, mint-gember en wortel-rode biet. Het mooie van de lepel is dat je hem toch ook gewoon weg kan gooien. Binnen vijf dagen is de lepel op natuurlijke wijze afgebroken, en dus geen belasting voor het milieu. Op dit moment produceert Peesapaty met zijn in 2010 opgerichte bedrijf Bakeys in Hyderabad 1,5 miljoen lepels voor alleen de Indiase markt. Ook maakt het bedrijf eetbare vorken en eetstokjes. Via een Kickstarter campagne wordt momenteel de productie vergroot om ook buiten India deze lepels te kunnen leveren.
Toch is het idee niet helemaal nieuw. De Sugu Company in Taiwan beweert al in 1986 voor het eerst ter wereld eetbaar servies, zoals borden, te hebben uitgevonden. En als we nog verder teruggaan, eetbaar servies is al gangbaar sinds de zestiende eeuw toen borden en schalen van suiker werden gebruikt. Dit werd gezien als een teken van rijkdom. In 1562 werd er zelfs een recept voor eetbaar servies en bestek afgedrukt in een publicatie van ene Alexius Pedemontanus, de verlatijniseerde naam van Alessio Piemontese, een Italiaanse arts en alchemist. Maar goed, toen bestond er natuurlijk nog geen plastic.
