Wolfskinderen

Afgelopen week werd in India een ongeveer 8-jarig meisje gevonden dat door haar ouders in de jungle was achtergelaten. Ze leefde tussen de apen, aldus het nieuwsbericht. Hoewel later bleek dat het kind slechts enkele dagen in de wildernis had vertoefd, kennen dit soort verhalen van ‘wilde’ kinderen een lange geschiedenis.

Verhalen en mythen over kinderen die zijn opgevoed door dieren bestaan al duizenden jaren. De term wolfskinderen bestaat al eeuwen. De meeste kinderen die in het wild gevonden werden, waren namelijk opgegroeid tussen wolven. Denk maar aan Romulus en Remus, de stichters van Rome, die door een wolvin zouden zijn opgevoed. Maar er zijn ook gevallen bekend van kinderen die opgroeiden tussen honden, apen en zelfs luipaarden.

In recente gevallen gaat het – net als bij het Indiase meisje - vaak om korte periodes dat een kind onder de hoede leeft van een dier. Zo zou in 1971 de vijf jaar oude Goranka Vuculic in een bos in voormalig Joegoslavië zijn verdwaald. Drie dagen later werd ze door een boer teruggevonden en vertelde ze dat ze een berin had ontmoet met haar twee kinderen. De berin had haar gezicht gelikt en ze had gespeeld met de kleine beertjes. ‘s Nachts hadden ze tegen elkaar aan gekropen in een grot geslapen. In oktober 2001 werd een 16 maanden oude dreumes vermist in Iran; het kind werd drie dagen later veilig en wel in een berenhol gevonden. Gezien de conditie van het kind werd aangenomen dat de berin het kind gevoed had.

Waarom dieren zulk gedrag vertonen is niet bekend, maar vermoedelijk beschouwen ze een gevonden mensenkind op een gegeven moment als eigen kind. Een geluk voor het verdwaalde kind want in vele gevallen zal een wolf of beer het aangetroffen wezentje slechts beschouwen als een smakelijk hapje.